سرنخ هایی برای تکامل یائسگی در نهنگ ها – و انسان؟ : موج کوتاه :

در سراسر قلمرو حیوانات، یائسگی چیزی شبیه به یک ضربه تکاملی است. ما انسان ها یکی از معدود حیواناتی هستیم که آن را تجربه می کنیم.

سم الیس، محقق رفتار حیوانات در دانشگاه اکستر، می گوید که این واقعیت چندان تعجب آور نیست.

الیس می‌گوید: «بهترین راه برای تکثیر ژن‌ها این است که تا حد امکان فرزندان بیشتری به نسل بعدی بیاورید. “بهترین راه برای انجام این کار تقریباً همیشه بازتولید کل زندگی است.”

بنابراین شاید تعجب آورتر باشد که تعداد انگشت شماری از حیوانات تا به حال این ویژگی را تکامل داده اند.

الیس و تیم او در دانشگاه اکستر اخیراً مطالعه ای را در این مجله منتشر کرده اند طبیعت که چگونگی تکامل این ویژگی را در نهنگ‌های دندان‌دار روشن می‌کند. پنج گونه از نهنگ‌های دندان‌دار یائسه می‌شوند – نهنگ‌های خلبان باله کوتاه، نهنگ‌های قاتل کاذب، نهنگ‌های قاتل، ناروال‌ها و بلوگا‌ها – که آن‌ها را به گونه‌ای از حیواناتی تبدیل می‌کنند که شناخته شده‌اند که اغلب یائسگی را تجربه می‌کنند.

یک استراتژی بقای بین نسلی برنده

با این حال، ماهیت نادر یائسگی در حیوانات به این معنی نیست که استراتژی بدی است.

الیس و تیمش با همکاری مرکز تحقیقات نهنگ ها، به رفاه و طول عمر نهنگ های دندان دار یائسه در مقابل نهنگ های دندان دار غیر یائسه پرداختند. آنها دریافتند که نه تنها نهنگ های ماده یائسه به طور متوسط ​​40 سال بیشتر از ماده های گونه های دیگر عمر می کنند، بلکه این نهنگ های ماده نیز بیشتر از نرهای گونه خود عمر می کنند.

محققان فکر می کنند که دلیل این امر می تواند به رقابت تولید مثلی مرتبط باشد.

به طور کلی، اگر یک مادر و دخترش هر دو در یک گروه تولید مثل می کنند و در یک گروه زندگی می کنند، برای منابع یکسان با هم رقابت می کنند. الیس می گوید: «مقدار محدودی غذا در اطراف وجود دارد و شما باید انتخاب کنید که آن را به چه کسی بدهید. “و بنابراین رقابت وجود دارد.”

طبق فرضیه مادربزرگ، یائسگی می تواند به اجتناب از این رقابت کمک کند. زنان مسن‌تر می‌توانند بهتر از فرزندان خود محافظت کنند – و بهتر از انتقال ژن‌هایشان اطمینان حاصل کنند – در عوض با کمک به محافظت و تأمین فرزندان و نوه‌های خود.

چرا نهنگ های دندانه دار؟

برای تکامل یائسگی، شرایط بسیار خاصی مورد نیاز است.

اول، ماده ها باید زندگی خود را در ارتباط نزدیک با فرزندان و فرزندان بزرگ خود بگذرانند تا این رقابت تولید مثلی ایجاد شود. در نهنگ‌های دندان‌دار یائسگی، نه تنها طول عمر ماده‌ها با خویشاوندان و خویشاوندان مستقیم آنها همپوشانی دارد، بلکه می‌توانند در طول زندگی خود به تعامل با این نسل‌ها ادامه دهند – برای مثال، همانطور که در نهنگ‌های قاتل مشاهده شد.

ثانیاً، زنان باید فرصتی برای کمک به خانواده های خود پس از اینکه دیگر قادر به تولید مثل نیستند، داشته باشند. راه‌های مختلفی وجود دارد که نهنگ‌های ماده مسن‌تر می‌توانند کمک بین نسلی را ارائه دهند. آنها ممکن است غذا را با اقوام خود به اشتراک بگذارند، دانش خود را در مورد اکوسیستم و خطرات در کمین به اشتراک بگذارند، یا حتی به نگهداری از نوزادان خود کمک کنند.

همه این رفتارها در نهنگ های دندان دار ثبت شده است. در حالی که بسیاری از ساختارهای اجتماعی نهنگ‌ها هنوز ناشناخته است، نهنگ‌های بلوگا و ناروال‌ها معمولا «ماتریفوکال» نامیده می‌شوند، به این معنی که مسن‌ترین ماده مسئولیت را بر عهده می‌گیرد.

اساسا، یائسگی به ایجاد نقش اجتماعی مادربزرگ نهنگ کمک می کند. او به فرزندان خود نزدیک می شود، در مواقع ضروری به آنها کمک می کند و خرد خود را به اشتراک می گذارد.

الیس می گوید در حالی که دانشمندان نمی توانند به طور قطعی بگویند، انسان ها احتمالاً به دلایل مشابه یائسگی را تکامل داده اند. به نظر می رسد که تنها یک مسیر برای تکامل یائسگی وجود دارد.

او و تیمش قصد دارند عمیق‌تر به کمک بین نسلی بپردازند – نمونه‌هایی که در این نهنگ‌ها و سایر گونه‌های یائسه می‌بینند.

اما در حال حاضر، این تحقیق برخی از شباهت‌های ما انسان‌ها را با موجوداتی که در نگاه اول کاملاً با ما متفاوت به نظر می‌رسند، نشان می‌دهد. نه تنها هر دو حیوان در سن یائسگی هستند، بلکه عمری طولانی نیز داریم – با مادربزرگ هایی که نقش زیادی در ساختارهای اجتماعی ما دارند.

در مورد دیگر اسرار رفتار حیوانات کنجکاو هستید؟ به ما ایمیل بزنید shortwave@npr.org.

گوش دادن به موج کوتاه روشن Spotify، پادکست های اپل و پادکست گوگل.

به هر قسمت از Short Wave بدون حامی مالی گوش دهید و با ثبت نام در Short Wave+ از کار ما در حمایت کنید. plus.npr.org/shortwave.

اپیزود امروز توسط ربکا رامیرز و گاس کنتراس تهیه شده است. توسط ربکا، ویت لی و کریستوفر اینتالیاتا ویرایش شده است. ربکا نیز در کنار ریچل کارلسون آن را بررسی کرد. Kwesi Lee و Ko Takasugi-Czernowin مهندسان صدا بودند.