بومیان هاوایی با مجازات جنایت نفرت کتک زدن یک تازه وارد سفیدپوست در Maui: NPR روبرو هستند

هونولولو – در پرونده ای که نشان دهنده رابطه ظریف و پیچیده هاوایی با نژاد است، دو مرد بومی هاوایی قرار است روز پنجشنبه به دلیل جنایت نفرت فدرال در ضرب و شتم وحشیانه مرد سفیدپوستی که سعی داشت به روستای ماهیگیری دورافتاده و سنتی آنها نقل مکان کند، محکوم شوند.

هیئت منصفه کائولانا آلو-کائونوهی و لوی آکی جونیور را در ماه نوامبر مجرم شناخت و دریافتند که انگیزه آنها مسابقه مسابقه کریستوفر کونزلمن زمانی است که در سال 2014 با مشت، لگد و استفاده از بیل او را کتک زدند. جراحات وی شامل ضربه مغزی، شکستگی دو دنده و سر بود. ضربه.

وکلای محلی بر این باورند که این اولین باری است که ایالات متحده بومیان هاوایی را به جرم جنایات ناشی از نفرت تحت تعقیب قرار می دهد. این مورد منحصر به فرد، مبارزات بین بومیان هاوایی را که مصمم به پاک نشدن فرهنگ خود هستند و افرادی که بدون اطلاع یا در نظر گرفتن تاریخچه و پویایی نژادی آن به هاوایی نقل مکان می کنند، برجسته می کند.

تنش‌ها بر سر خانه‌ای ویران و کنار اقیانوس در کاهاکولوآ، روستایی کوچک در کنار جاده‌ای باریک از پیچ‌های گیره مو و مناظر وسیع اقیانوس در انتهای دره‌ای در مائوئی، جزیره‌ای که به‌خاطر استراحتگاه‌های مجلل معروف است، آغاز شد.

او در نامه ای به قاضی منطقه ای ایالات متحده، جی. مایکل سیبرایت، نوشت، الو کائونوهی که در دهکده بزرگ شد، «شکار می کرد، ماهی می گرفت، کشاورزی می کرد، از زمین زندگی می کرد». برای کسب درآمد کمی، نارگیل، انبه، گل، موز را در کنار جاده به گردشگرانی که برای دیدن مناظر زیبای کاهاکولوا از آنجا عبور می کردند، می فروختم.

کونزلمن و همسرش این خانه را به قیمت 175000 دلار خریداری کردند، زیرا او می خواست اسکاتسدیل، آریزونا را ترک کند تا پس از تشخیص بیماری ام اس، در نزدیکی اقیانوس زندگی کند.

لوری کانزلمن در توضیح اینکه چگونه شوهرش قصد داشت خودش خانه را تعمیر کند، به آسوشیتدپرس گفت: “ما مائویی را دوست داشتیم؛ ما مردم را دوست داشتیم.”

او گفت که وقتی حمله رخ داد، او شروع به انجام این کار کرده بود.

او گفت: «بدیهی است که این جنایت از همان ابتدا یک جنایت نفرت بود. “در تمام مدت آنها چیزهایی مانند “رنگ پوست شما اشتباه است. هیچ “هول” هرگز در همسایگی ما زندگی نخواهد کرد.”

“Haole”، یک کلمه هاوایی با معانی که شامل افراد خارجی و سفیدپوست می شود، در این مورد نقش اساسی دارد. جودی رورر، نویسنده کتابی با عنوان “Haoles in Hawaii” گفت: این کلمه ای است که اغلب توسط افرادی که تاریخ هاوایی از استعمار ایالات متحده و سرنگونی پادشاهی هاوایی توسط گروهی از بازرگانان آمریکایی در سال 1893 را درک نمی کنند، اشتباه می شود.

روهرر که سفیدپوست در هاوایی بزرگ شده و اکنون استاد دانشگاه واشنگتن شرقی است، گفت: سفیدپوستانی که به هاوایی نقل مکان می کنند عادت به شناسایی نژادی ندارند و «به فکر سفیدی عادت ندارند». ما به اکثریت بودن عادت کرده ایم و سپس به هاوایی می رسیم و ناگهان در اکثریت نیستیم و این باعث ناراحتی ما می شود.

بر اساس آمار سرشماری ایالات متحده، از 1.5 میلیون نفر ساکن هاوایی، حدود 38٪ آسیایی، 26٪ سفیدپوست، 2٪ سیاه پوست و بسیاری از مردم از چند قومیت هستند. بومیان هاوایی حدود 20 درصد از جمعیت را تشکیل می دهند.

روهرر گفت، اما توضیح داد که چگونه کلمه هاوایی به بخشی از هاوایی پیجین، زبان کریول جزایر تبدیل شده است، بیش از نژاد است، تا رفتار یا نگرش هایی را که با فرهنگ محلی هماهنگ نیست توصیف کند.

او گفت: “Acting haole” به معنای “عمل کردن بر اساس حق است، و مثل اینکه صاحب مکان هستید”.

به گفته وکلای مدافع، در ویدئویی که توسط دوربین‌های خودروی کانزلمن که در زیر خانه پارک شده است، ضبط شده است، تنها یک سخنان نژادی شنیده می‌شود. شنیده می شود که آکی می گوید: “تو یک هاول هستی، آه.”

کانزلمن شهادت داد که آنچه در این ویدئو شنیدنی نیست مردانی است که او را به روشی تحقیر آمیز “هاول” صدا می کنند.

دادستان ها گفتند که پس از حمله، آکی از کانزلمن به پلیس به عنوان یک “مرد ثروتمند هاوله”، “هوله گنگ” و “هوله ای معمولی که فکر می کند مالک همه چیز است… سعی در تغییر اوضاع در کاهاکولوآ دارد” یاد کرد.

Tiare Lawrence، مدافع جامعه بومی هاوایی در Maui، گفت که او این حمله را نمی پذیرد اما عمیقاً با تنش هایی که در این پرونده نفوذ می کند آشنا است.

او گفت: «تهدید ورود بیگانگان… غم و اندوه زیادی را برای مردم هاوایی به ارمغان می‌آورد که به سختی تلاش می‌کنند تا تکه کوچکی از بهشت ​​را که ما باقی‌مانده نگه دارند.» او به عنوان نمونه به تلاش‌ها برای احیای زبان هاوایی پس از ممنوعیت آن در مدارس در پی سرنگونی اشاره کرد.

وکلای آکی و آلو کائونوهی می گویند که این نژاد کونزلمن نبود که آنها را تحریک کرد، بلکه رفتار حق طلبانه و غیر محترمانه او بود.

وکلای مدافع گفتند که کونزلمن به روستا آمد و گفت که می‌خواهد به ساکنان کمک کند تا خانه‌های خود را بهبود بخشند و ارزش دارایی‌ها را افزایش دهند، بدون در نظر گرفتن این که ارزش ملک بالاتر با مالیات بر دارایی بالاتر در ایالتی با بالاترین هزینه زندگی همراه است. آنها گفتند، اما نقطه اوج زمانی رخ داد که کانزلمن قفل دروازه های روستا را قطع کرد.

کانزلمن شهادت داد که این کار را انجام داده است زیرا ساکنان او را در داخل و خارج قفل کرده بودند. او شهادت داد که می‌خواست قفل‌های بهتری برای روستا فراهم کند و کلیدها را بین ساکنان توزیع کند.

آکی در نامه ای به قاضی گفت که خود را نژادپرست نمی داند: “نه تنها به این دلیل که تقریباً نیمه قفقازی هستم، بلکه به این دلیل که افرادی را دارم که دوستشان دارم و به آنها اهمیت می دهم که سفیدپوست هستند.”

هر دو مرد به دلیل این حمله در دادگاه ایالتی تحت تعقیب قرار گرفتند. الو کائونوهی اعتراف نکرد که برای حمله به جنایت مخالفت کند و به حبس تعلیقی محکوم شد، در حالی که آکی به تهدید تروریستی اعتراف نکرد و به حبس مشروط و نزدیک به 200 روز زندان محکوم شد.

الو کائونوهی نیز بلافاصله پس از حمله کونزلمن به دلیل حمله به یک بار در مائوئی به یک سال زندان محکوم شد.

برای جنایت نفرت فدرال، دادستان ها خواستار مجازات حدود 9 سال برای آلو کانوهی و شش سال و نیم برای آکی هستند.

لوری کانزلمن اذعان کرد که از تاریخ هاوایی بی اطلاع است و گفت که از آن زمان در مورد آن مطلع شده است.

او گفت: «اما حمله به یک مرد سفیدپوست، تاریخ را تغییر نمی‌دهد، اوضاع را بهبود نمی‌بخشد یا اقدامات کسی را توجیه نمی‌کند.»

کانزلمن ها هنوز صاحب خانه کاهاکولوآ هستند اما زمان خود را بین آریزونا و پورتوریکو تقسیم کردند.

لوری کانزلمن گفت: «ما حتی نتوانستیم آن را به کسی بفروشیم زیرا ایمن نیست. به دلیل خصومتی که وجود دارد، امن نیست.»

در تلاش برای انتقال این خصومت، دادستان ها در طول محاکمه، ساکنان روستا را چنین توصیف کردند که می گویند: “این یک روستای هاوایی است” و “تنها چیزی که از بیرون می آید برق است.”

اما چندین غیرهاوایی که در روستا زندگی می‌کنند یا در صلح زندگی کرده‌اند به AP گفتند که هرگز مشکلی نداشته‌اند.

بروس ترنبول، معلم بازنشسته سفیدپوستی که در نزدیکی خانواده الو کائونوهی زندگی می کند، گفت: “من 82 سال دارم. 50 سال است که اینجا زندگی می کنم.” “من در هاوایی آموخته ام که از بیرون به داخل آمدن، چیز خوبی است که با افراد اطراف خود زندگی کنید و به آنها نگویید که بر اساس شما و ارزش های شما زندگی کنند.”