پرونده قتل عام جنگ ویتنام در کره جنوبی باعث یک حساب جدید می شود:

سئول – همانطور که ایالات متحده و کره جنوبی جشن می گیرند در هفتادمین سالگرد اتحاد خود در سال جاری، آنها در نظر خواهند گرفت که چگونه شراکت آنها که اغلب به عنوان “آهن پوش” شناخته می شود، برای چالش های آینده آماده می شود.

یک تجربه آسیب زا از گذشته که احتمالاً پاسخ کره جنوبی به چالش های آینده را شکل می دهد، در ماه فوریه دوباره ظاهر شد. این زمانی بود که یک دادگاه کره جنوبی در یک پرونده غیرعادی دادگاهی که مربوط به جنگ ویتنام است، حکمی بی سابقه صادر کرد. دادگاه به نفع یک زن ویتنامی که از دولت کره جنوبی به دلیل قتل عام سربازان کره جنوبی در روستای خود در 55 سال پیش شکایت کرده بود، رای داد.

کره جنوبی که در آن زمان توسط یک رهبر نظامی اداره می شد، حدود 320000 سرباز را برای جنگ در کنار ایالات متحده به ویتنام اعزام کرد که بزرگترین گروه از متحدان ایالات متحده بود.

در 12 فوریه 1968، تفنگداران دریایی کره جنوبی وارد روستای فونگ نی در استان کوانگ نام ویتنام جنوبی شدند. کمتر از دو هفته از حمله تت نگذشته بود که توسط نیروهای ویتنام شمالی و ویت کنگ آغاز شد و تفنگداران دریایی به دنبال جنگنده های ویت کنگ بودند.

Nguyen Thi Thanh، 8 ساله در آن زمان، می گوید تفنگداران دریایی ساکنان را به طور بی رویه به ضرب گلوله کشتند. او و اعضای خانواده اش به یک پناهگاه بمب زیرزمینی فرار کردند.

او در مصاحبه ای از ویتنام به می گوید: «سربازان کره ای ما را پیدا کردند و مجبورمان کردند که بیرون بیاییم. اگر این کار را نمی‌کردیم، آنها یک نارنجک به پناهگاه می‌اندازند. این وضعیت وحشتناکی بود.»

اما وحشت فقط بدتر شد. همه شروع به بیرون آمدن کردند و همان طور که انجام دادند، یکی یکی تیرباران شدند».

نگوین اکنون 63 ساله می گوید که تفنگداران دریایی کره جنوبی بیش از 70 نفر را در روستای او و یک روستای همسایه کشتند.

مادر، دو برادر، یک خواهر و پسر عموی نگوین در میان آنها بودند. او از ناحیه کمر مورد اصابت گلوله قرار گرفت.

او می‌گوید: «کاش با مادرم کشته می‌شدم، چون برایم یک وسواس وحشتناک شد.»

این وسواس منجر به تصمیم او برای شکایت از دولت کره جنوبی سه سال پیش شد.

گروه‌های مدنی، وکلا و روزنامه‌نگاران کره جنوبی که داستان قتل عام دهکده را در سال 1999 افشا کردند، از پرونده او حمایت کردند. نگوین برای اولین بار در سال 2015 به دعوت گروه‌های مدنی از سئول بازدید کرد و امسال برای شهادت در دادگاه بازگشت.

یک تفنگدار دریایی سابق کره جنوبی که وارد روستای نگوین شده بود نیز از طرف او شهادت داد. این تفنگدار سابق، ریو جین سونگ، می‌گوید که واحد او هنگامی که به فونگ نی نزدیک می‌شدند آتش گرفت و یک تفنگدار دریایی زخمی شد. او می گوید که در جنگ های چریکی، تشخیص رزمندگان از بی گناهان همیشه سخت است.

او در مصاحبه‌ای در دفترش در سئول می‌گوید: «شما نمی‌توانید تشخیص دهید که آیا کسی یک غیرنظامی بی‌گناه است یا یک جاسوس دشمن. بنابراین ساده ترین راه این بود که همه را بکشید.»

بخش مهمی از شهادت ریو در دادگاه مربوط به آنچه پس از قتل عام از طرف تفنگداران دریایی خود شنیده بود.

“پس از بازگشت ما به پایگاه، اعضای جوخه در مورد کشتار خود با جزئیات واضح صحبت کردند، گویی که آنها نوعی داستان قهرمانانه هستند.”

تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز در این منطقه بودند و برخی از آنها چهار ساعت پس از کره جنوبی وارد فونگ نی شدند و از روستاییان کشته و زخمی عکس گرفتند.

یک گزارش ارتش آمریکا در مورد این حادثه اشاره کرد که “احتمالی وجود داشت که جنایت جنگی توسط تفنگداران دریایی کره جنوبی انجام شده باشد”.

کمتر از یک ماه پس از این حمله، نیروهای آمریکایی بیش از 500 غیرنظامی غیرمسلح را در دهکده مای لای قتل عام کردند، که بدترین جنایت شناخته شده ایالات متحده در جنگ ویتنام بود. ستوان ویلیام کالی جونیور ارتش ایالات متحده بعداً به قتل شخصی 22 غیرنظامی ویتنامی محکوم شد.

برای بسیاری از مردم کره جنوبی، دادگاهی که دولت آنها را مسئول قتل عام می دانست، لحظه تاریخی دردناکی را رقم زد. بسیاری قبلاً خود را قربانی حکومت استعماری ژاپن از 1910 تا 1945 و تهاجم کره شمالی طی جنگ کره 1950-1953 می دانستند.

برای دیگر کره‌ای‌ها، از جمله گروه‌های مدنی که از شاکی نگوین تی تان حمایت می‌کردند، این گامی ضروری برای اصلاح اشتباهات مرتکب شده در دولت‌های نظامی حاکم بر کره جنوبی از سال 1961 تا 1988 بود.

پارک ته‌گیون، مورخ دانشگاه ملی سئول، می‌گوید: «آنچه جامعه مدنی به شدت استدلال می‌کند این است که ما باید با گذشته خود روبرو شویم. ما همیشه می‌گوییم قربانی امپریالیسم ژاپن هستیم و از ژاپن عذرخواهی می‌کنیم، اما به آسیب‌هایی که وارد کرده‌ایم نگاه دقیقی نداریم.»

بیش از 5000 سرباز کره جنوبی در جنگ ویتنام جان باختند و بسیاری دیگر مجروح یا آسیب دیدند. پارک می‌گوید که این نیروها را می‌توان به عنوان قربانیانی که توسط دولتشان بسیج شده‌اند – و همچنین به‌عنوان مجرم در نظر گرفت.

پارک می‌گوید، کره جنوبی تا حدودی برای جبران دفاع از جنوب در جنگ کره و تا حدودی برای جلوگیری از خروج نیروهای آمریکایی از کره جنوبی و ویتنام، نیروهای خود را به ویتنام اعزام کرد.

ایالات متحده از سال 1965 تا 1973 حدود 5 میلیارد دلار دستمزد و کمک به سئول پرداخت کرد. در عین حال، تدارکات نظامی ایالات متحده به شرکت های کره جنوبی از جمله هیوندای کمک کرد تا به غول های صنعتی تبدیل شوند.

تجربه کره جنوبی در ویتنام به عنوان بخشی از بحث عمومی 20 سال پیش ظاهر شد، زمانی که سئول تصمیم گرفت سربازان خود را به جنگ تحت رهبری ایالات متحده در عراق اعزام کند. کره‌جنوبی‌ها به این تصمیم اعتراض کردند، اما رئیس‌جمهور در آن زمان این موضوع را مطرح کرد که اعزام نیرو به عراق باعث کسب سرمایه سیاسی سئول با واشنگتن می‌شود که می‌تواند به حل تنش‌ها با کره شمالی کمک کند. در نهایت، نیروهای کره جنوبی پس از ایالات متحده و بریتانیا، سومین گروه بزرگ در نیروهای ائتلاف را تشکیل دادند.

پارک می‌گوید، تجربه جنگ ویتنام کره جنوبی می‌تواند بر نحوه پاسخ سئول به درخواست‌های احتمالی آینده واشنگتن برای کمک نیز تأثیر بگذارد، زیرا ایالات متحده به طور فزاینده‌ای به دنبال بسیج متحدان برای موارد احتمالی آینده است – به ویژه درگیری احتمالی با چین بر سر تایوان.

همانطور که تصمیم دادگاه در مورد Nguyen Thi Thanh بی‌سابقه بود، مشخص نیست که این تصمیم چه تأثیری بر سیاست دولت خواهد داشت.

در 8 فوریه، دادگاه سئول به دولت کره جنوبی دستور داد 24000 دلار به نگوین تی تان غرامت بدهد. اما دولت به حکم دادگاه اعتراض خواهد کرد. لی جونگ سوپ وزیر دفاع کره جنوبی قتل عام توسط تفنگداران دریایی کره جنوبی را رد کرد.

نگوین حکم دادگاه را تحسین کرد و سخنان وزیر را به شدت مورد انتقاد قرار داد.

او می گوید: «با گفتن این حرف، فکر می کنم او انسانیت خود را از دست داده است. او باید به روستای من بیاید و داستان هایی را که روستاییان درباره اعضای خانواده خود می گویند که زیر اسلحه سربازان کره جنوبی کشته شده اند، بشنود.

در همین حال، ریو جین سونگ، تفنگدار سابق دریایی، می‌گوید که برخی از هم‌پیمانان کهنه‌کارش به خاطر شهادتش در دادگاه به او حمله کرده‌اند.

او می‌گوید: «بخشی از من شک داشت که آیا کار درستی برای کشور و جامعه‌مان انجام داده‌ام یا خیر.

سه یون گونگ از به این گزارش در سئول کمک کرد.